مقدمه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی در بافت های متنوعی مثل مغز استخوان یافت می شوند. این سلول ها با دارا بودن ویژگی چندتوانی، قابلیت تمایز به انواع رده های مزودرمی را دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان کاندید مناسبی در سلول درمانی معرفی شده اند. در این تحقیق توانایی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان انسان به سلول های رده استخوان مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: پس از استخراج مغز استخوان از استخوان لگن افراد دهنده، مراحل جداسازی سلول ها صورت گرفت. سپس سلول های جدا شده در محیط کشت مناسب کشت داده شدند. جهت تعیین هویت سلول ها از فلو سایتومتری استفاده شد. سلول های بنیادی مزانشیمی در محیط کشت تمایزی استخوان کشت داده شده و سپس رنگ آمیزی اختصاصی صورت گرفت.یافته ها: نتایج آنالیز فلو سایتومتری نشان داد که این سلول ها نسبت به مارکرهای 45 CD و CD 80 منفی می باشند، در حالی که نسبت به مارکر  CD 90مثبت هستند و سلول های بنیادی مزانشیمی پس از 21 روز به سلول های استخوانی تمایز یافتند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان انسان یکی از منابع مهم سلول های بنیادی می باشند که توانایی تمایز به رده استخوان را دارا می باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: در این مطالعه، اثر تمایزی مایع زجاجیه بر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از مغز استخوان به سلول های فیبر عدسی چشم مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این کار تجربی سلول های مغز استخوان از استخوان های ران و درشت نی موش های NMRI جدا شد. بنیادی بودن این سلول ها با مارکر oct4 به روش ایمونوسیتوشیمی مورد بررسی قرار گرفت. جهت اثبات مزانشیمی بودن سلول ها علاوه بر خاصیت چسبندگی آنها، مارکرهای سطحی‏ D44 و CD31 با روش فلوسیتومتری بررسی شد. در گروه های تجربی سلول های مزانشیمی با مایع زجاجیه و DMEM همراه با مکمل ها کشت داده شدند. سپس توانایی ﺁنها جهت تمایز به سلول های فیبر عدسی چشم با سنجش کریستالین α-crystallin به روش ایمونوسیتوشیمی مورد بررسی قرارگرفت.نتایج: در کشت اولیه، جمعیت سلولی هتروژن بود و سلول ها پهن، دوکی و چند وجهی بودند. بیان oct4 در سلول ها، بنیادی بودن سلول ها را تایید کرد. آنالیز فلوسایتومتری مارکرهای سطحی نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان مارکر CD44 را به میزان بالا و مارکرهای CD31 را به میزان کم بیان می کنند. بررسی های مورفولوژیکی نشان داد که اکثر سلول های گروه های تجربی از لحاظ شکل ظاهری نسبت به سلول های گروه کنترل کشیده تر و به صورت موضعی به موازات هم آرایش یافتند. بیان الفا کریستالین در سلول های گروه های تجربی، تشکیل سلول های شبه فیبر عدسی را تایید کرد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از مغز استخوان در اثر عمل القایی مایع زجاجیه می توانند به سلول های فیبر عدسی چشم تمایز یابند.

هدف: مقایسه پتانسیل تکثیر و پیری سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و بافت های چربی ناحه اپیدیدیم و اپی کاردیوم موش صحرایی.طرح مطالعه: مطالعه تجربی.حیوانات: 10 موش صحرایی با نژاد ویستار.روش کار: سلول های بنیادی از بافت مغز استخوان و بافت چربی واقع در نواحی اپیکاردیوم و اپیدیدیم موش صحرایی جداسازی شد و با انجام چند پاساژ سلولی تکثیر گردید. برای تایید ماهیت بنیادی مزانشیمی سلول های جدا شده، از تمایز به سه رده استخوان، غضروف و چربی استفاده شد و سپس سلول ها از لحاظ فعالیت کلون زایی، مدت زمان دوبله شدن جمعیت سلولی و ویژگی های منحنی رشد مورد مقایسه قرار گرفتند. به علاوه، تعداد سلول های پیر با روش رنگ آمیزی بتا گالاکتوزیداز تعیین و گروه ها از این نظر با همدیگر مقایسه شدند. نتایج: سلول های بنیادی مزانشیمی حاصل از دو بافت چربی بطور معنی داری بیش از سلول های بنیادی مغز استخوان تکثیر شدند (P<0.05). سلول های بافت چربی اپیکاردیوم در مقایسه با سلول های اپیدیدیم از توان تکثیری بالایی برخوردار بودند. در رابطه با پیر شدن سلول ها در محیط کشت، درصد سلول های پیر در کشت سلول های بنیادی مغز استخوان بیش از دو گروه دیگر بود (P<0.05). اگر چه درصد سلول های پیر در کشت سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی اپیدیدیم بیش از درصد آنها در کشت سلول های اپیکاردیوم بود ولی تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری و کاربرد بالینی: روی هم رفته می توان نتیجه گرفت که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی اپیکاردیوم موش صحرایی سلول های مناسبی برای مطالعات تجربی و پیش کلینیکی می باشند زیرا از توان تکثیر بالایی برخوردار هستند و درصد سلول های پیر در کشت آنها پایین است.

مقدمه: زنجبیل (Zingiber officinale) یک داروی گیاهی است که برای درمان بسیاری از اختلالات استفاده می گردد. زنجبیل برای فعالیت آنتی اکسیدانی و اثرات حافظت عصبی شناسایی شده است. زنجبیل می تواند مرگ سلول را کاهش دهد و فعالیت حرکتی در موش های صحرایی با ضایعه نخاعی را بهبود بخشد. در مطالعه حاضر، ما به بررسی اثر زنجبیل بر القای عصبی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و تمایز آن ها به سلول های عصبی پرداختیم.مواد و روش ها: سلول های استرومایی مغز استخوان از ران و درشت نی موش صحرایی جداسازی شد و این سلول ها با دوز مناسبی از عصاره زنجبیل القاء شدند. این سلول ها از طریق رنگ آمیزی کریستال ویوله و ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شدند.یافته ها: این نتایج نشان داد که سلول های جدا شده از مغز استخوان به (95.67±2.26)CD106 و CD90 (71.52±6.64) واکنش ایمنی نشان دادند اما به مارکرهای سلول خونی (CD45) خیر. سلول های استرومایی مغز استخوان القاء شده با 10، 20، 30، 40، 50، 60 و 70 میکروگرم/میلی لیتر از زنجبیل بعد از 12 و 24 ساعت برای جسم نیسل مثبت بودند. بالاترین درصد سلول های زنده با 30 میکروگرم/میلی لیتر زنجبیل مشاهده شد و بیشترین سلول های شبه عصبی با 60 میکروگرم/میلی لیتر زنجبیل بعد از 12 ساعت القاء شدند.نتیجه گیری: زنجبیل می تواند به عنوان یک ماده غیر سمی، جایگزین بالقوه ای برای القای سلول های عصبی در نظر گرفته شود و می تواند برای القای سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های شبه عصبی استفاده شود.

در اغلب مطالعات گذشته، سلول های بنیادی مزانشیمی جداشده از اسب مستقیما به محل ضایعه بافتی پیوند شده، بدون اینکه ظرفیت تمایزی و همچنین نیازهای کشت سلول بررسی شود. لذا مطالعه حاضر به این موضوع می پردازد. برای این منظور سلول های بنیادی مزانشیمی از نمونه های مغز استخوان استرنوم تعدادی اسب جدا شد و در طی دو پاساژ سلولی تکثیر گردید. سلول های پاساژ 2 با محیط های مناسب تیمار شدند تا توان تمایز آن ها به استخوان، غضروف و چربی بررسی شود. همچنین نیازهای کشت سلولی از لحاظ غلظت سرم گاوی و تراکم سلولی لازم برای آغاز کشت بررسی شد. برای مطالعه ویژگی های رشدی سلول های جداشده، منحنی رشد برای آن ها ترسیم شد. نتایج رنگ آمیزی اختصاصی و RT-PCR نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان اسب به راحتی قادرند به سه رده استخوانی، غضروفی و چربی تمایز یابند. بر اساس یافته های تحقیق حاضر، سلول های بنیادی مزانشیمی اسبی در حضور %15 سرم گاوی، زمانیکه با تراکم 100 سلول در سانتیمتر مربع کشت شدند، بیشترین تکثیر سلولی را داشتند. منحنی رشد رسم شده نشان دهنده رشد سریع سلولی در شرایط کشت بود به طوریکه سلول ها پس از یک مرحله کوتاه Lag وارد مرحله تکثیر Log شدند روی هم رفته به نظر می رسد سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان اسب از لحاظ تمایزی سه ظرفیتی بوده و با بهینه شدن شرایط کشت با سرعت زیادی تکثیر می یابند.

هدف: بررسی چگونگی روند تمایز سلول های شبه کاردیومیوسیت مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان، تحت تاثیر5-azacytidine (5-aza)  در شرایط آزمایشگاهیمواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان پس از تخلیص به مدت 5 هفته برای القای تمایز کاردیومیوسیتی تحت تاثیر 5-aza با غلظت 5 میکرومول قرار گرفتند. برای القای تمایز کاردیومیوسیتی، محیط کشت سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان، به طور متوالی هر 24 ساعت یک بار تعویض شد، بدین ترتیب که سلول ها 24 ساعت در محیط کشت حاوی 5-aza و 24 ساعت در محیط کشت فاقد این ماده قرار گرفتند و این روند تا زمان نمونه برداری ادامه داشت. برای بررسی روند تمایز سلول ها از مقایسه الگو و میزان بیان mRNA ژن های اختصاصی قلبی شامل اکتینین آلفا، زنجیره سنگین میوزین و کانکسین-43 با روش RT-PCR در پایان هفته های اول تا پنجم پس از القا و همچنین بیان پروتئین های اختصاصی اکتینین-آلفا، تروپونین قلبی و کانکسین-43 در پایان هفته سوم و پنجم پس از القا با روش فلوسایتومتری استفاده شد.یافته ها: mRNA ژن های مورد بررسی به صورت الگویی وابسته به زمان بیان شدند، به نحوی که mRNAهای ژن های α-actinin و Connexin-43 در تمام نمونه های هفته اول تا پنجم، با روندی صعودی بیان شدند و بیان mRNAهای ژن MHC در هفته 4 بیشترین میزان را داشت. میزان بیان پروتئین های اکتینین-آلفا و تروپونین قلبی در هفته های سوم و پنجم پس از القا با یکدیگر برابر، اما جمعیت سلول های بیان کننده پروتئین کانکسین-43 از هفته سوم تا پنجم افزایش یافته بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند تحت تاثیر5-aza  با غلظت 5 میکرومول به کاردیومیوسیت تمایز پیدا کنند و با افزایش مدت زمان القا، کاردیومیوسیت ها تکوین یافته تر می شوند.